KOMENTARZ DO WZORCA
 (opracowany przez francuski Klub Spaniela)

 Wrażenie ogólne
      Mały, wesoły pies, ruchliwy, dobrze zbudowany, uosabiający wiele siły połączonej  z elegancją, życzliwością i zręcznością.
Jest on najbardziej żywym, czujnym i najmniejszym ze spanieli myśliwskich.
 Jest psem jakby stworzonym do tego, żeby wślizgnąć się do najgęstszych zarośli,
gdzie chowa się zwierzyna. 
Jest psem, który powinien łączyć przy swym małym wzroście energię z niewyczerpaną wytrzymałością. 
Słaby cocker jest prawie bezużytecznym stworzeniem.
Cocker jest świetnym towarzyszem, który bawi się w domu a jednocześnie potrafi dokonać  
 wyczynów siły przy wypłaszaniu lub aportowaniu zwierzyny. 
 Służy do polowania na bażanty, różną inną zwierzynę, wypracowuje dobrze kuropatwy. Przydatny jest w najwyższym stopniu
w gęstych zaroślach, gdzie jego mały wzrost pozwala mu odszukać trop zwierzyny

 Głowa i czaszka
      Głowa nie powinna być ani ciężka, ani masywna, musi być znacznej wielkości w odpowiednim stosunku do reszty ciała,
długa, sucha, wytworna, wyróżniająca się. 
Skóra bez zmarszczek i bruzd ściśle przylegająca. Czaszka obszerna, lekko wysklepiona,
nigdy płaska, widziana z góry jest prostokątna o kątach lekko zaokrąglonych. 
Guz potyliczny umiarkowanie zaznaczony. Stop zaznaczony, ale nie za głęboki i nie załamany. 
Łuki nad czołowe dobrze rozwinięte, szeroko obejmujące oczy. Kufa duża, silna, szeroka,
lekko zwężająca się stopniowo ku nozdrzom, ale nigdy nie kończy się ostro. 
Policzki suche misternie wyrzeźbione zwłaszcza pod oczami. Szczęka mocna okryta faflami daje wrażenie siły. 
Fafle na żuchwie przedłużające się w kierunku szyi powinny być jak najdłużej równoległe do linii grzbietu nosa.
Wargi prawie niewidoczne nie mogą być zwisające. Szczęki równej długości. Zęby dobrze ustawione, ściśle obok siebie, nie dając
przodozgryzu, ani tyłozgryzu.
Nos szeroki, nozdrza dobrze rozwarte w kolorze czarnym,  
z wyjątkiem psów czekoladowej maści i biało-czekoladowej, gdzie nos jest zawsze w kolorze brązowym.
Dopuszcza się nos w kolorze ciemnego orzecha u okazów biało-pomarańczowych i czerwonych.
Brak pigmentacji nosa jest poważną wadą.
 
 Oczy
       Oczy duże, dobrze wypełniające oczodoły, nie są wypukłe, ani głęboko osadzone. Kolor oka jak najbardziej ciemny.
Powieki przylegające, spojówka nie może być widoczna.
 Również „migotka” jest niewidoczna.
 Jasne oko jest bardzo dużą wadą.
 Osie obu oczu winny być dokładnie równoległe bez zezowania.
 Wyraz oka inteligentny, łagodny gdy pies odpoczywa,
zmienia się nagle w żywy i wesoły gdy się go zawoła.

 Uszy
      Uszy otaczające boki głowy są szerokie, osadzone na przedłużeniu linii poziomej, prowadzącej od oczu lub nieco niżej tej linii.
Skóra płata cienka, ucho nie może przekraczać końca nosa jeśli chodzi o jego długość. 
Płaty uszu pokryte gęstym, jedwabistym włosem, 
ale nie lokowatym ani kędzierzawym. Powinny opadać płasko, przylegając do policzków, tworząc jakoby obramowanie głowy,
której dodają wdzięku i specjalnego majestatu.
 
 Szyja
Szyja długa, lekko łukowata, muskularna, bez podgardla.

 Przód
      Łopatki bardzo długie i bardzo skośne, cienkie, łącząc się u góry tworzą ciasny i wyraźny kłąb.
Kończyny przednie proste, bardzo mocne, co jest konieczne z uwagi na duży wysiłek wymagany od tego psa.
Muszą one być stosunkowo krótkie, choć nie przesadnie, aby nie ograniczać aktywności psa.
 Kończyny przednie powinny mieć obfite frędzle, nie mogą być one bardzo ścieśnione, ani rozwarte.
 
  Tułów
  Klatka piersiowa pojemna, dość szeroka schodzi do łokci.
 Boki nie mogą być zbytnio zaokrąglone, bo to utrudniało by ruch kończyn przednich.
Klatka piersiowa nie może wyglądać jak beczka wsparta na czterech kończynach.
Boki nie mogą również być płaskie lub nierozwinięte.
Grzbiet krótki, nie wypukły ani wklęsły, tylko prosty.
Partia krzyżowa bardzo mocno zwarta i muskularna, ponieważ od niej zależy spowodowanie ruchu całego ciała. 
 Linia grzbietu powinna obniżać się lekko ku ogonowi.
 Jest bardzo pożądane aby długość od kłębu do nasady ogona nie przekraczała  wysokości od kłębu do ziemi.
To daje pożądany kwadrat.
 
 Tył
    Kończyny tylne bardzo mocne. Muskularne uda schodzą nisko, stawy skokowe wyraźne, ani zanadto zbliżone, ani rozwarte,
osadzone blisko ziemi, co sprzyja zwinności i sprężystości chodów.
 Kończyna tylna powinna sprawiać wrażenie nieco zaokrąglonej by nie przypominała tylnej kończyny kota.
 
 Łapy
  Łapy i stopy zwarte, okrągłe ani zbyt wielkie, ani zbyt szerokie, nigdy miękkie lub płasko rozpostarte z rozwartymi palcami.
 Palce wysklepione, opuszki bardzo twarde pazury mocne.
 
  Ogon
   Ogon osadzony nieco poniżej linii grzbietu.

 Szata
  Włos płasko przylegający, gęsty o jedwabistym wyglądzie cienki i zwarty powoduje  szybkie wysychanie szaty.
 Nigdy wełniasty ani kędzierzawy, dopuszczalna lekka falistość, 
a raczej w ścisłym słowa znaczeniu „morowatość” sierści.
Krótki na głowie (kosmyk na czubku głowy jest dużą wadą), średniej długości na tułowiu, obfite frędzle.
 
Maść
   Każda maść jest dopuszczalna.
U psów czarnych i czerwonych, trochę maści białej (w formie plamki lub wąskiej krawatki) na przedpiersi jest dopuszczalne.
Jeśli tych plam białych jest więcej, takie psy są zaliczane do łaciatych , a nie do jednomaścistych.

Wzrost i waga
      Idealny wzrost dla psów 39- 41 cm,
dla suk 38 - 39 cm 

Za idealną wagę przyjmuje się ok.12 kg 
Jeśli się chce precyzyjnie wymierzyć i sprawdzić wzajemne proporcje można przyjąć wzrost psa w kłębie - 38,5 cm,
a wówczas długość od kłębu do nasady ogona winna wynosić również 38,5 cm, obwód klatki piersiowej-57 cm,
a wzrost od ziemi do łokcia 20 cm
Wówczas uważa się, że wszystkie proporcje są zachowane przy wadze 12 kg