|
Wskazówki przygotowania i pielęgnacji szaty cocker spaniela
mogą być w części
użyteczne także
dla właścicieli springer spanieli,
field spanieli, clumber
spanieli, susex spanieli.
Trymowanie cocker spaniela ma uwypuklić prawidłową budowę
anatomiczną,
umożliwiając przez to sędziemu na wystawie wydanie sprawiedliwej oceny. Nie mniej ważny
problem,
to prawidłowa
pielęgnacja szaty na co dzień, od chwili kupna psa.
Właściwe modelowanie szaty u cocker spaniela wymaga podejścia
artystycznego
- to prawie rzeźbienie jego sylwetki. Usuwanie włosów
zbędnych, obok walorów estetycznych,
ma zasadnicze znaczenie
higieniczne. Usuwając włosy martwe umożliwiamy prawidłowe
funkcjonowanie skóry,
a likwidując włosy wyrastające spomiędzy
palców, zapobiegamy zbieraniu się
dużych ilości piachu,
zbijaniu i filcowaniu się włosów, a przez to powstawaniu stanów
zapalnych pomiędzy palcami.
Według standardu FCI sierść na całym tułowiu cocker
spaniela musi być gęsta, krótka, o miękkim
gatunku włosa,
jedwabista, lśniąca. Falistość sierści jest nie wskazana,
a kędzierzawość jest wadą.
Sierść nie powinna posiadać
martwych włosów, gdyż nie jest wówczas lśniąca, lecz
matowa.
a-1)
wyskubać, 2) włosy długie, mały trójkąt na dole;
b-1) wyskubać w trójkąt, 2) włosy długie zaczesać
do dołu,
3) rękojeść mostka; c-1) wyskubać do (2) rękojeści
mostka; d-1, 2) wyskubać; e-1) wyskubać,
2) długie włosy;
f-1) prawidłowa łapa, 2) nieprawidłowo: za dużo
pozostawionych włosów,
3) nieprawidłowo: włosy wycięte
spomiędzy palców, widoczne pazury; g-1) łapa prawidłowa,
2) nieprawidłowo: miejsce zdegażowania; h-1) prawidłowo,
2) nieprawidłowo; i-1) włosy na ogonie ścieniowane,
2) zaznaczony staw skokowy
--------------------------------------------
Trymowanie cocker spaniela polega na wyskubywaniu długich martwych
włosów, szczególnie obficie
wyrastających na czaszce,
nasadzie ucha, tułowiu psa i na kończynach. Trymowanie cocker
spaniela
to nie strzyżenie psa, jak to niektórzy uważają, i co gorsze — praktykują.
Wyskubywanie i przygotowywanie szaty cocker spaniela wymaga
oczywiście wiele cierpliwości
ze strony psa i właściciela.
Pierwszy lekki tryming młodego cockera powinien odbywać się w
wieku sześciu miesięcy
(wcześniej można tylko dokonywać
wycinania włosów wokół łap).
Polega on na usunięciu dużych
ilości szczenięcego podszerstka.
Częstość trymowania uzależniona
jest od gatunku i koloru sierści cockera.
Najczęściej trzeba
trymować
cockery o maści czekoladowej i czarnej, natomiast
kolorowe:
biało-czarne lub biało-pomarańczowe porastają
niepożądanym włosem najsłabiej.
Przygotowania do trymowania cockera należy zacząć często na
2—3 tygodnie przed wystawą.
Na dzień przed trymowaniem psa
należy wykąpać. Następnie powinno się go ustawić na stole,
dokładnie rozczesać i wyszczotkować. U cockerów maści
czarnej i czekoladowej, które najczęściej posiadają włos
stosunkowo najbardziej miękki i większą ilość podszerstka,
na 2 tygodnie przed
wystawą należy usunąć podszerstek za
pomocą nożyka trymerskiego lub gumowych naparstków,
które nakłada
się na kciuk i palec wskazujący. Sierść należy usuwać
przez kilka kolejnych dni, aby
nie zmęczyć psa i nie
doprowadzić do podrażnienia skóry.
Skórę, w miejscach które
trymujemy, należy drugą ręką naprężyć, aby włosy lżej
wychodziły. Chwytając niewielkie
ilości włosów za końce
należy je energicznie wyrywać. Usuwa się wszystkie odstające,
zakręcone włosy z czaszki,
nasady ucha, grzbietu, przedpiersia,
podbrzusza, bocznej powierzchni podudzia.
Po usunięciu podszerstka i długich włosów, przystępujemy
dopiero do modelowania poszczególnych
partii ciała.
Głowa. Czaszka lekko wysklepiona, średniej wielkości,
wąska między uszami.
Włos na czaszce musi być idealnie
przylegający, miękki, bez czuba. Nadmiar sterczących włosów
należy usunąć za pomocą gumowych naparstków. Wyrywamy je
bardzo delikatnie, powoli, gdyż zabieg jest
bolesny dla psa,
gdy się go wykonuje nerwowo (rys. d).
Włosy wyrywane z czuba nie odrastają tak szybko i nie zmienia
się ich gatunek.
U nas zabieg ten często wykonywany jest za
pomocą maszynki. Powoduje to szybkie odrastanie włosa
szorstkiego,
czyli zmianę gatunku włosa i zmusza do stałego
i częstego używania tych przyrządów.
Jeśli zdarzy się czasem, że u cocker spanieli, szczególnie
jednomaścistych, na kufie i wokół oczu wyrastają ostre włosy
(cecha niepożądana), należy je pojedynczo, bardzo blisko skóry,
wyciąć nożyczkami.
Oko.
U cocker spaniela powinno być średniej wielkości,
nie wpadnięte, ale i nie wypukłe.
U tej rasy oczy często
ulegają stanowi zapalnemu. Dlatego od młodego wieku należy je
bardzo starannie pielęgnować,
a przy najmniejszym stanie
zapalnym nie lekceważyć i od razu leczyć, gdyż częste,
przewlekłe stany zapalne
spowodują opuszczenie powieki.
Szczególnie u psów użytkowych, podatnych na podrażnienie
powieki ze względu
na charakter pracy, należy przemywać spojówki
roztworem 1—3% kwasu bornego. Można smarować same powieki
cienką warstwą wazeliny, co dobrze wpływa na jej elastyczność
i przez to chroni oko.
Ucho. Osadzone nisko, dochodzące do linii oka, wąskie u
nasady i stopniowo rozszerzające się.
Płat ucha zwiesza się
swobodnie. Długość płata ucha przyłożonego wzdłuż kufy
powinna dochodzić
do końca nozdrzy (oczywiście chodzi tu o płat
ucha bez włosów). Długie i nisko osadzone zwisające ucho
jest cechą charakterystyczną tej rasy. Pokrywające je włosy
powinny być jedwabiste i proste.
Częste rozczesywanie włosów
na uszach przyczynia się do prawidłowego ich układania się.
Część
włosów z zewnętrznej powierzchni małżowiny, szczególnie
u nasady, a także na wewnętrznej stronie
małżowiny usznej,
wyskubujemy. Włosy z wewnętrznej powierzchni małżowiny
usznej, z labiryntu, należy wyciąć,
aby uniknąć stałego
drażnienia ucha zewnętrznego. Woskowinę uszną należy
systematycznie usuwać. Najlepiej wyczyścić
ucho watą nasyconą
20% roztworem alkoholu etylowego i następnie
przesypać
talkiem.
Szyja. Dość długa, ułatwiająca węszenie w biegu,
wygięta lekkim łukiem, gładka, bez podgardla i luźnej skóry.
Mocno osadzona na tułowiu. Sierść na szyi należy lekko zdegażować trymerem, ab
uwypuklić jej linię i długość. Włos
powinien być usunięty aż do rękojeści mostka (rys. b i c).
Przedpiersie i pierś.
Szata powinna być jedwabista,
wyczesana. dostawianie zbyt długiego włosa
szpeci psa. Długość
i ilość włosa w partii: szyja — przedpiersie, stanowi
indywidualne kryterium przygotowania psa,
gdyż zależy od
jego budowy anatomicznej. U psów z dość wąskim frontem należy
zostawić nieco więcej włosów,
natomiast z szerokiej piersi
można zdjąć ich więcej.
Tułów. Grzbiet powinien być równy, krótki, mocny,
szeroki z lekko wysklepionymi lędźwiami.
Klatka piersiowa
szeroka i głęboka, głębsza niż szersza. Szata na grzbiecie
powinna być gładka,prosta, lśniąca, bez śladów
skrętów.
Włosy jedwabiste powinny spływać po tułowiu ku dołowi,
zakrywając jego słabizny.
Zad.
Włos na zadzie należy lekko zdegażować, aby
uwypuklić jego kształt oraz prawidłowe niskie osadzenie ogona
(rys. e).
Ogon. Kopiowany po urodzeniu. Nie powinien być zbyt krótki
lub długi. Zakrywać powinien
zewnętrzne narządy rodne. Należy
usuwać z niego wszystkie frędzle i długie włosy. Przez
odpowiednie
scieniowanie nadaje mu się kształt owalny. Przy końcu
należy go nieco zdegażować. Powinien
być w stałym ruchu
poziomym, bo świadczy to o typowym temperamencie.
Kończyny przednie. Łopatka skośna. Ramię z łopatką
tworzy kąt zbliżony do prostego. Kości
kończyn grube, krótkie,
wyraźnie widoczny łokieć. Stopa kocia, okrągła, szeroka,
masywna i krótka.
Mocne twarde opuszki, między palcami włosy.
Pazury lekko wysklepione, grube, ciemne.
Kończyny przednie od
strony bocznej i przedniej powinny być pokryte włosem krótkim
i gładkim.
Od strony tylnej dokładnie rozczesany włos,
opadający ku dołowi, nie powinien być jednakowej
długości na całej kończynie. Od
stopy w kierunku tylno-górnym powinien być zdegażowany
pod kątem
30°. Włosy sfilcowane należy wyciąć.
Kończyny
tylne. Uda silnie umięśnione, szerokie,
dobrze wygięte, Staw skokowy dobrze
zaznaczony. Podudzie dobrze
rozwinięte. Po stronie zewnętrznej powierzchni kończyny
tylnej
uda włosy muszą być gładkie. Włosy sczesane do tyłu
powinny dochodzić do stawu skokowego.
Powinny być umiejętnie scieniowane, aby nie wystawały zbyt wyraźnie (rys. h). Prawidłowe
scieniowanie skróci sylwetkę psa. Frędzle włosów od
strony przedniej nie powinny także wisieć
poza stawem skokowym,
ale powinny być umiejętnie skrócone i zaokrąglone do
podudzia.
Przy oglądaniu psa z tyłu opadające włosy wraz z
kończynami powinny tworzyć przestrzeń wolną
w kształcie trójkąta (rys. a).
Prawidłową korektę stawu skokowego przedstawiono na
rys. f i g.
Stopy. Włosy na łapach należy co najmniej raz w miesiącu
degażować i wycinać odpowiednimi nożyczkami
do degażowania włosa i nożyczkami o prostych końcach. Nożyczki
do degażowania
- to nożyczki fryzjerskie do przerzedzania włosów. Nożyczkami o prostych końcach
nadajemy
łapie kształt okrągły, koci, a nożyczkami degażującymi
lekko cieniujemy sierść na łapie. Nie należy wycinać
sierści
spomiędzy palców, a jedynie usuwać te długie włosy, które wyrastają na grzbiecie
łapy (rys.
f). Przy usuwaniu sierści wyrastającej pomiędzy opuszkami
palców psa należy położyć
na grzbiecie. Usunięcie tej sierści
pozwoli na utrzymanie zwięzłej, zwartej łapy, a także nie dopuści
do stanu zapalnego pomiędzy palcami. Po usunięciu
włosów należy posypać szpary pomiędzy palcami
zasypką z
talku. Zbyt długie pazury należy obciąć specjalnymi nożyczkami,
pamiętając o obcięciu pazura
na pierwszym palcu przedniej kończyny. Należy się zastanowić,
czy nie zalecać hodowcom
usuwania pierwszego pazura wraz z
kopiowaniem ogona, jak to praktykują hodowcy angielscy.
Zostawianie doprowadza
często do wrastania jego w kończynę, a
także utrudnia rozczesywanie
włosa na przedniej kończynie.
Istnieją obecnie dwa wzajemnie tolerowane wzory przygotowania
psa do wystawy: klasyczny
angielski, przedstawiony powyżej i
drugi obecnie wprowadzany, wzorujący się na przygotowaniu
cocker spaniela amerykańskiego. Przy drugim przygotowaniu szaty
cockera pozostawia się nieco
dłuższy włos w niektórych
partiach. Łapy są przygotowane podobnie jak u cockera amerykańskiego,
pazury zupełnie niewidoczne,
włosy umiarkowanie zdegażowane
na ich górnej krawędzi.
Więcej
włosów pozostawia się także
na kończynach tylnych
(patrząc z boku i z tyłu).
Nasada ucha
jest mocniej zdegażowana. Ten sposób przygotowania włosa jest
bardziej naturalny. Pies powinien wyglądać
na wystawie tak, jakby posiadał włosy długie naturalne z
urodzenia, a nie wystrzyżone jakby wyszedł wprost z salonu
fryzjerskiego.
Psa powinno się wykąpać tuż przed wytrymowaniem, na dwa tygodnie przed wystawą, aby włosy
(szczególnie na grzbiecie)
miały czas się natłuścić. Tuż przed samą wystawą można psu wymyć tylko włosy długie
(nie mocząc włosów na grzbiecie),
nawet w samej wodzie bez
dodatku mydeł i szamponów. Potem należy wysuszyć włosy za
pomocą suszarki elektrycznej, stale czesząc je w kierunku
naturalnego ich układania się.
Tuż przed wejściem na ring
pies musi być rozczesany.
Żródło
: Kazimierz Ściesiński "Hodowla psów Warszawa
2004"
|
